“ ତମସ୍ବିନୀର ଅନ୍ଧାରରେ ଜୀବନର ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାକୁ ଯତ୍ନ ସହକାରେ ଓଲଟାଏ । ରହି ଯାଇଥିବା ଅବଶୋଷ ଟିକୁ ନୀରବରେ ପଢିଦିଏ । ମିଛିରେ ହଉ ପଛକେ ସତରେ ଜୀଇଁ ନିଏ । କାହିଁକି କେଜାଣି ସାହାସ ହୁଏନାହିଁ ଧଳା କାଗଜ ଉପରେ ବ୍ଯଥାଟିର ମାନଚିତ୍ର ଆଙ୍କି ରଙ୍ଗ ଭରିବାକୁ । ”